Innowacja " Ja i ty to my"

Wstęp

Do  opracowania innowacji pedagogicznej pt. „Ja i ty to my”  skłoniła nas obserwacja reakcji dzieci na sytuacje trudne i problemy  z  radzeniem sobie z sytuacjami trudnymi, budowaniem prawidłowych relacji oraz przestrzeganiem zasad obowiązujących w przedszkolu. Ponadto obserwacja funkcjonowania dzieci w grupie rówieśniczej uświadomiła nam jak duża jest skala problemu w radzeniu sobie w sferze społecznej.

Współczesne przedszkole  obok funkcji edukacyjnej, pełni bardzo ważną rolę wychowawczą. To tutaj dzieci spędzają znaczną część swojego czasu. Przeżywają sukcesy i niepowodzenia. Zdobywają wiedzę, ale poznają także siebie, uczą się budować pozytywne relacje z innym ludźmi. Umiejętność bycia z drugim człowiekiem ma znaczący wpływ na to w jaki sposób dziecko postrzega i ocenia siebie, jak kształtują się jego kontakty z rówieśnikami, ale  i dorosłymi.

Dzięki pozytywnym doświadczeniom zdobywanym w przedszkolu,  w domu, w grupie rówieśniczej dzieci zaspokajają swoje najważniejsze potrzeby: bycia akceptowanym, lubianym, kochanym, potrzebnym. Mogą czuć się ważne i przynależeć do grup. Zdobywają wiedzę na temat swoich możliwości, mocnych stron. Zajęcia w grupie umożliwiają im wzajemne poznawanie siebie, uczą szacunku do innych. Stają się bardziej otwarte na siebie, dostrzegają i rozumieją emocje swoje i innych. Zaplanowane działania w dużym stopniu modelują właściwe wzorce funkcjonowania w społeczeństwie. Dzieci dowiadują się, w jaki sposób skutecznie się komunikować, a co się z tym wiąże, jak rozwiązywać konflikty. Bardzo ważnym elementem jest przybliżenie uczestnikom zajęć wiedzy o emocjach.

Dzieci często mają dużą trudność z przeżywaniem i okazywaniem emocji. W codziennym życiu uczucia są mało doceniane. Nawet w bliskim otoczeniu dziecka często okazywanie uczuć jest kłopotliwe. Dla prawidłowego rozwoju dziecka bardzo ważnym jest, by zrozumiało ono, że przeżywanie emocji jest naturalną odpowiedzią na to, co nas spotyka. Jest to zatem coś naturalnego  i potrzebnego.

Rozumienie siebie, innych, budowanie prawidłowych relacji, otrzymywanie wsparcia i akceptacji, powoduje, że wzrasta poczucie własnej wartości. Tworzenie pozytywnej samooceny, samoakceptacji jest bardzo ważnym elementem kształtowania się silnej osobowości. Tylko wtedy, gdy młody człowiek jest przekonany o swojej sile, mądrości i wartości, gotów jest stawiać opór naciskom ze strony grupy rówieśniczej i uniknąć zagrożeń związanych z uzależnieniami i innymi zachowaniami ryzykownymi. Zajęcia, których celem jest budowanie pozytywnej samooceny umożliwią dzieciom doświadczanie tego, że są wyjątkowe, lubiane przez innych, że mają wiele mocnych stron i talentów. Ponieważ przedszkole jest miejscem, w którym spotykają się różne charaktery, osobowości, temperamenty i zainteresowania, uważamy, że rozumienie i akceptacja tych różnic pozwoli dzieciom kształtować prawidłowe relacje. Osoby wzrastające w atmosferze spokoju i wzajemnego zrozumienia, nie będą odczuwały lęku przed nowymi sytuacjami, będą miały większą odwagę w pokonywaniu problemów i lepiej poradzą sobie z sytuacjami trudnymi.

Ponieważ pojawiające się trudności i konflikty są naturalnym elementem kontaktów międzyludzkich, (są nieuniknione właśnie dlatego, że różnimy się między sobą) dzieci powinny uczyć się radzenia sobie z nimi, a nie postrzegać je jako coś złego i niepożądanego.  Proponowane zajęcia dają dzieciom okazję do zastanowienia się nad codziennymi nawykami, korzystnymi i niekorzystnymi dla ich zdrowia.  

Realizacja  innowacji „Ja i ty to my” stwarza możliwość wspólnego zdobywania doświadczeń, poznawania siebie i innych. Pozwoli dzieciom zbliżyć się do siebie i nawiązać pozytywne relacje. Wiemy, jak ważna jest w życiu sfera emocjonalna i społeczna. To od niej w dużym stopniu zależy, czy z dziecka wyrośnie szczęśliwy, znający swoją wartość i szanujący innych dorosły.

 

Ogólne założenia innowacji:

 Innowacja zawiera zagadnienia związane z wiedzą o systemach wartości, wpływach społecznych, umiejętnościach radzenia sobie z sytuacjami trudnymi i rozwiązywaniem konfliktów. Zawiera propozycje form i metod pracy.

Treści kształcenia  zgromadzone są wokół 3 modułów:

• Ja i moja rodzina
• Ja i moi koledzy
• Ja i osoba nieznajoma

W innowacji zawarto również propozycje zabaw rozwijających umiejętności społeczne dzieci oraz propozycje ewaluacji .

Uczestnicy  innowacji : wszystkie grupy przedszkolne w wieku 3- 6 lat

Termin realizacji: 01.09.2018r. – 30.06.2019r.

Czas realizacji : zajęcia 2 razy w tygodni po  około 10 -20 minut w czasie podstawy programowej

 

 

Cele główne :

• Kształtowanie osobowości dziecka
• Wspieranie rozwoju dziecka

 

Cele szczegółowe :

• Pogłębianie wiedzy o sobie i innych.
• Poznanie cech, których posiadanie jest warunkiem utrzymania dobrego kontaktu z innymi.
• Budowanie pozytywnego obrazu samego siebie.
• Umiejętność radzenia sobie z trudnymi emocjami np. lękiem, złością, strachem, itp.
• Poznanie, jakie reakcje organizmu towarzyszą uczuciom i jaki jest związek uczuć z zachowaniem.
• Usprawnianie umiejętności radzenia sobie w nowych sytuacjach.
• Poznanie sposobów wyrażania złości, które są akceptowane społecznie.
• Zdobycie podstawowej wiedzy o konfliktach.
•  Poznanie sposobów konstruktywnego rozwiązywania konfliktów z rówieśnikami, rodzicami i dorosłymi.
• Uświadomienie sobie, w jaki sposób zachowanie wpływa na postawy  i zachowania grupy.
• Kształtowanie postawy asertywności.

 

 

 Treści innowacji  zgromadzone są wokół trzech modułów:

 

1. „Ja i moja rodzina”
    

• „Moja rodzina” - uświadomienie sobie przez dzieci, co to jest rodzina i co to znaczy, że są jej członkami. Ilustracje, rysunek rodziny.
• „Każdy w rodzinie ma swoje obowiązki” - zastanowienie się jakie czynności wykonują w domu poszczególni członkowie rodziny -zwrócenie uwagi na to, jaki jest udział dziecka w pracach domowych, co lubi ono robić.
• „W  rodzinie wzajemnie sobie pomagamy? - Rozmowa, rysunek „pomocna dłoń”, jak opiekuje się zwierzętami w moim domu?, co to znaczy opiekować się kimś?
• „Czasami jesteśmy zazdrośni” - uświadomienie dzieciom, że zdarza się, że są o coś zazdrośni, ale że można próbować sobie z tym radzić.

• Malowanie herbu rodziny.
• Stworzenie wspólnie z rodzicami drzewa genealogicznego.
• Zorganizowanie przedszkolnej biblioteczki w każdej grupie przedszkolnej – domowe bajkoczytanie.
• Angażowanie rodziców do spotkań literackich w przedszkolu.
• Spotkania z okazji świąt związanych z rodziną:

• Dzień Matki i Ojca.
• Dzień Babci i Dziadka.
• Festyn rodzinny z okazji Dnia Dziecka.
• Spotkanie z opłatkiem.
• Warsztaty Wielkanocne.
• Stworzenie Kodeksu Praw Rodziny.
• Warsztaty „ Pobaw się ze mną mamo i tato” . Ruch rozwijający Weroniki Sherborne.

 

 

1. „ Ja i moi koledzy”
    

• Poznajemy normy, reguły zasady - uświadamianie dzieciom, że ustalanie oraz przestrzeganie zasad i reguł wpływa na ich dobre relacje z innymi              i zapobiega nieporozumieniom – Kontrakt grupowy.
• „Jesteśmy grupą” - zwrócenie uwagi na relacje między osobami w grupie i to jak się czują w grupie. Tworzenie drzewa grupowego z odbitych dłoni.

• „To są moi przyjaciele” - uświadomienie sobie przez dzieci co to znaczy być przyjacielem i mieć przyjaciela.
• „Wyrażamy swoje uczucia, zwracamy uwagę na uczucia innych”- zajęcia, rozmowy „Jak się czujesz dzisiaj?.
• „Przezywanie, dokuczanie” - -uświadomienie dzieciom, że przezywanie  i dokuczanie sprawia przykrość innym i godzi w ich uczucia.
• „Skarżenie” – uświadomienie sobie przez dzieci czym jest skarżenie, scenki.
•  „Moi koledzy z podwórka” – wiersze, piosenki, zajęcia. Opowiadanie co zrobić zamiast skarżenia.
• „Bądź dobry dla wszystkich” – zajęcia , zabawy dramowe.
• „Każdy z nas wygląda inaczej” - zwrócenie uwagi dzieci na cechy charakterystyczne własnego wyglądu i wyglądu innych dzieci
• „W czym jesteśmy podobni a w czym się różnimy?” - dostrzeganie podobieństw i różnic między sobą innymi, dostrzeganie indywidualności   i niepowtarzalności. Omówienie sylwetek podobieństwa i różnice.
• „Jak podejmujemy decyzje?” -  uczenie się podejmowania decyzji  w oparciu o swoje upodobania.
• „Moje sukcesy” - uświadomienie sobie przez dzieci swoich mocnych stron
• „Popełniamy błędy”.  Opowiadanie, co mogę zrobić, gdy popełnię błąd?- dyskusja, scenki.
• „ Fabryka Świętego Mikołaja” – tworzenie upominków dla przyjaciół.
• Udział w konkursach i imprezach przedszkolnych.
• Warsztaty„ Z tańcem za pan brat”- „Metoda ekspresji ruchowej”  R. Labana;
• Inscenizacja utworu „Porady wróżki Dobrej Rady”.
• Zajęcia  artystyczne „ Lustrzane odbicie”- wspólne malowanie swoich portretów.
• Zagospodarowanie przedszkolnej szklarni.
• Udział w akcjach charytatywnych.

 

 

1. „Ja i osoba nieznajoma”
    

• „Szpital pluszowego misia” – spotkanie z lekarzem, zajęcia.
• Wycieczki do zakładów pracy m.in. zegarmistrz, sklep, poczta, szewc, fryzjer, apteka.
• „Uczymy się odmawiać”- uczniowie będą się uczyli umiejętności odmawiania w sytuacjach zagrażających ich zdrowiu i bezpieczeństwu. Dyskusja, scenki.
• Uroczystości przedszkolne:

• Dzień Edukacji.
• Festyn Przedszkolny.

• „Kontakty z nieznajomymi” –  zajęcia edukacyjne.
• Stworzenie „Kodeksu kontaktów z nieznajomymi”.
• Spotkanie z Policjantem, Strażakiem.
• Prezentacja  dla dzieci „Czuję się bezpiecznie”.
• Informacje na stronie internetowej  dla Rodziców „ Jak zadbać o bezpieczeństwo dziecka w kontaktach z nieznajomymi”.
• Warsztaty pozwalające zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu „Ruch rozwijający” Weroniki Sherborne.

 

 

Przewidywane umiejętności i osiągnięcia dziecka zgodne z modułami:

 

„Ja i moja rodzina”

Dziecko:

• używa i rozumie pojęcia określające różnych członków rodziny,
• ceni i szanuje więzi rodzinne,
• zna fragmenty historii swojej rodziny,
• zna tradycje i zwyczaje świąteczne kultywowane w jego rodzinie,
• nazywa uczucia, jakimi rodzice darzą dziecko,
• opowiada o spotkaniach rodzinnych,
• pogłębia emocjonalną więź z rodzicem,
• zna podstawowe normy i zachowania społeczne,
• pełni różne role w układach interpersonalnych,
• docenia rolę i wagę rodziny, okazuje miłość szacunek i przywiązanie do swoich bliskich,
• zna swoje obowiązki w rodzinie, potrafi pomagać w domu.
• Radzi sobie w sytuacji zazdrości o członka rodziny.
• respektuje potrzeby i prawa członków rodziny.

 

„ Ja i moi koledzy”

 

Dziecko:

• rozumie pojęcie: grupa rówieśnicza, zna i respektuje kontrakt grupy.
• zna i rozumie pojęcie przyjaźni, szuka przyjaciół w grupie.
• potrafi okazywać uczucia wobec kolegów i koleżanek.
• potrafi wyszukać różnic i podobieństw u sobie i innych, rozumie pojęcie, że każdy z nas jest inny.
• Potrafi podejmować własne decyzje.
• samodzielnie wykonuje upominki dla kolegów i koleżanek,
• używa form grzecznościowych w stosunku do kolegów,
• pogłębia wiedzę o sobie i innych,
• poznaje cechy, których posiadanie jest warunkiem utrzymania dobrego kontaktu z innymi,
• buduje pozytywny obraz samego siebie,
• zna sposoby wyrażania złości, które są akceptowane społecznie,
• szanuje efekty własnej i cudzej pracy,
• samodzielnie organizuje zabawy sobie i innym,
• okazuje pomoc dzieciom słabszym i młodszym, czy nowo przybyłym do przedszkola,
• naturalnie traktuje rówieśników z defektami rozwojowymi,
• potrafi współdziałać w grupie,
• doskonali poczucie rytmu i umiejętność tańca z partnerem i w grupie,
• przełamuje lęk związany z występami publicznymi,
• wykonuje prace hodowlane i gospodarcze w szklarni przedszkolnej.

 

„Ja i osoba nieznajoma”

 

Dziecko:

• poznaje nowe zawody,
• przełamuje strach przed wizytą u lekarza,
• umie odmawiać w sytuacji zagrożenia.
• wie, jak zachowywać się w miejscach publicznych,
• doskonali umiejętność twórczego myślenia,
• wie, jak się zachowywać w kontaktach z osobami nieznajomymi
• zdobywa pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu
• potrafi zachować bezpieczeństwo na spacerach i wycieczkach,
• stosuje normy obowiązujące w społeczeństwie, np. podczas wycieczek, uroczystości, imprez,
• pełni rolę gospodarza podczas uroczystości przedszkolnych.

 

 

Metody :

• BAJKOTERAPIA

Jest to terapia przez bajki. Zasadniczym jej celem jest redukcja napięcia, lęku oraz odbudowanie pozytywnego obrazu siebie i świata. Jest prosta i szybko uwidaczniają się jej efekty w pracy z dziećmi. Wyróżnia się trzy rodzaje bajek terapeutycznych: psychoedukacyjna, psychoterapeutyczna i relaksacyjna.

 

• METODA RUCHU ROZWIJAJĄCEGO WERONIKI SHERBORNE

Metoda ta wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontaktach z innymi osobami. Ma ona za zadanie pomóc dziecku w poznaniu siebie i innych, budowaniu ufności, a dalej nauczenie się aktywnego i twórczego życia. Wykorzystuje ona przede wszystkim ruch i możliwość bliskiego, fizycznego kontaktu z drugim człowiekiem.

 

• METODA EKSPRESJI RUCHOWEJ RUDOLFA LABANA

Przyjmuje i posługuje się ona różnymi formami ruchu i metodami pracy: krótka opowieść ruchowa, nabywanie doświadczeń ruchowych przez odkrywanie, eksperymentowanie, badanie, improwizację ruchową, ćwiczenia muzyczno ruchowe i tańce, zadania ruchowe z przyborami oraz bez przyborów.

 

Biorąc pod uwagę założenia naszego programu chcemy wykorzystywać  w pracy z dziećmi żywe formy realizacji m.in.: wycieczki, spacery, odwiedzanie niektórych zakładów pracy. Oprócz tego wiedza i zaangażowanie dzieci znajdzie odzwierciedlenie w ich pracach plastycznych stworzonych podczas zajęć oraz warsztatów. Nauczyciel w przedszkolu ma za zadanie organizować takie sytuacje edukacyjne, by aktywizować, intrygować, zaciekawiać dziecko. Jednocześnie powinien on dostrzec i szanować indywidualność każdego dziecka.

•  Rysunki
•  Burza mózgów
•  Uzupełnianie zdań
•  Scenki
•  Opowiadania
•  Gry i zabawy
•  Praca w małych grupach
   
   

 

Ewaluacja :

• Obserwowanie zachowań dzieci pod względem rozwoju emocjonalno – społecznego w kontaktach z rówieśnikami i dorosłymi.
• Analiza prac i wytworów dzieci.

 

 

 

 

 

 

Propozycje gier  i zabaw ruchowych wspomagających rozwój społeczny  i emocjonalny dzieci.

 

1.      Poznaj moje imię.

Dzieci siedzą w kole, wszyscy przedstawiają się swoimi imionami. Jedno dziecko dostaje piłkę i wymieniając swoje imię, rzuca ją do kogoś. Osoba, która łapie piłkę, powinna powiedzieć imię osoby, która rzuciła piłkę i rzuca do następnej.

2.      Zając i lis.

Dzieci stoją w kole N. objaśnia, że mała piłka będzie zającem, a duża lisem. Zając wędruje od jednego do drugiego dziecka po kole, nieco później za nim wybiega lis. Jego zadaniem jest złapać zająca. Gdy lis złapie zająca, zając startuje od nowa.

3.      Zmiana miejsc.

Dzieci siedzą w kole, słuchają spokojnej muzyki. Na przerwę w muzyce, N. wywołuje kolor (np. sweterka) i dz. mające sweterki w danym kolorze, zmieniają się miejscami.

4.      Tańczące nosy.

N. mówi: „ Stańcie w sali w miejscu, które się wam najbardziej podoba. Za chwilę włączę bardzo ładną muzykę, a wy macie się poruszać w jej rytm taką częścią ciała, którą pokażę wam na obrazku. Wszystkie pozostałe części waszego ciała powinny pozostać tak nieruchome, jak to tylko jest możliwe.”

5.      Zgadnij, gdzie byłem?

Dziecko opowiada o wybranym miejscu, naśladując czynności, jakie tam wykonywało. Pozostali odgadują, gdzie było.

6.      Czarodziejski pałac.

N. mówi dzieciom, że zaprasza je do zwiedzania zaczarowanego pałacu. Dzieci mogą po nim chodzić, oglądać obrazy, meble, itp., ale tylko wtedy, gdy słychać muzykę. Gdy muzyka milknie, zwiedzający zastygają bez ruchu jak zaczarowani.

7.      Spaghetti.

Dzieci stoją bardzo blisko siebie i mają opuszczone ręce. N. mówi:  „ Wyobraźcie sobie, że jesteście wiązką spaghetti, które może być podane na obiad. Jesteście w garnku z wodą. Po chwili makaron zaczyna mięknąć, staje się coraz bardziej miękki i powoli opada na dno garnka tworząc luźny kłębuszek. Zachowujcie się tak jak gotowane saghetti do momentu, aż krzyknę: sos pomidorowy. Wtedy wolno wam wstać i potrząsnąć rękami i nogami, by poczuć się wspaniale.”

8.      Impulsy w ruchu.

Dzieci mają:

• poklepać się nawzajem po ramieniu,
• dać komuś do potrzymania mały palec,
• pokazać mu zęby,
• usiąść we dwóch na jednym krześle,
• odwrócić się plecami.....

 

9.      Tworzenie form.

Długi sznur zostaje związany w ten sposób, by można utworzyć z niego długi okrąg. Wszystkie dzieci przytrzymują go mocno obiema rękami. Potem N. mówi, np.” kwadrat, koło, prostokąt,..” a dzieci tworzą te formy.

10.    Przekazujemy sobie uśmiech.

Dzieci siedzą w kole. Zaczyna osoba prowadząca, objaśniając pokazuje „ Przesyłam uśmiech dziecku siedzącemu obok mnie po prawej stronie.”  Dotyka ramienia tego dziecka patrząc mu w oczy uśmiecha się.

11.    Zgadnij co gra?

Dzieci siedzą na obwodzie koła z twarzami zwróconymi do środka. Jedno z nich wstaje i odwraca się tyłem. Trojgu dzieci N. daje instrumenty perkusyjne. Dzieci grają na nich w kolejności wskazanej przez N. Zadaniem dziecka stojącego tyłem jest rozpoznanie, na jakich instrumentach grały dzieci i w jakiej kolejności.

12.    Dotknij

Dzieci spacerując maja dotknąć wszystkie przedmioty spełniające określony warunek, np. są czerwone.

13.    Lustrzane odbicia.

Dzieci dobierają się parami. Staja naprzeciwko siebie. Jedno z nich wykonuje ruchy, drugie je naśladuje.

14     Partnerzy.

Dzieci dobierają się parami. Biorą dużą piłkę i kładą ją między sobą (utrzymują ją za pomocą brzuchów). Podając sobie ręce, spacerują po sali. Następnie kładą piłkę pomiędzy bokami, podając sobie ręce spacerują po sali. Tak samo, gdy umieszczą piłkę w taki sposób, że jedno z pary stoi za drugim i spacerują z piłką pomiędzy sobą po sali.

15.    Co trzymam w ręku?

N. pokazuje dzieciom różne drobne przedmioty, np. zabawki. Chętna dziecko staje tyłem do pozostałych. N. wkłada mu do ręki jeden z oglądanych przedmiotów. Dziecko dotykiem rozpoznaje trzymany przedmiot.

16.    Poczuj swoje serce.

N. mówi: „Stańcie spokojnie. Połóżcie rękę po lewej stronie klatki piersiowej. Czy czujecie swoje serce? A teraz dobierzcie się parami i posłuchajcie, jak bije serce waszemu koledze. Chciałabym wam pomóc, abyście czuli je wyraźniej. Zacznijcie więc biegać w miejscu (10sek.). teraz wyobraźcie sobie, że jesteście dużą piłką, która skacze (10sek.). teraz płyńcie w powietrzu (10sek.). Zatrzymajcie się. Połóżcie rękę na sercu. Czy teraz czujecie?”

17.    Dziękuję.

Każde dziecko dostaje papierowa serwetkę, którą nosi na głowie, uważając, aby nie spadła. Dzieci poruszają się w dowolny sposób przy muzyce. Gdy jakaś serwetka upadnie na podłogę, dziecko które ją upuściło, musi się zatrzymać. Nie może się poruszyć dotąd, aż inne dziecko położy mu serwetkę na głowie. Powinno przy tym podziękować koledze, który powinien powiedzieć: „Zrobiłem to z przyjemnością”.

18.    Mysz w podróży.

Dzieci siedzą blisko siebie w kole. N. pokazuje małą piłkę mówiąc, żeby wyobraziły sobie, że jest to myszka, która mieszka ze swoim rodzeństwem  i rodzicami w pięknym, przytulnym mysim mieszkaniu na polu. Któregoś dnia myszka postanowiła wyruszyć a świat i przeżyć ciekawe przygody. N. przykłada piłeczkę do ucha i mówi: „Hej, myszko mała, co chciałabyś robić?” a potem nasłuchuje i mówi: „Myszka chciałaby przejść się po kole, ale powoli, bo jeszcze jest zaspana. Spróbujcie spełnić jej życzenie i podajcie ją sobie powolutku.” Gdy N. zawoła: „Stop!” myszka musi się zatrzymać i powiedzieć, co teraz chce robić, np. biec szybciej, zawrócić,....

19.    Druga ręka.

Każde dziecko dostaje szyfonową chustkę i siada na podłodze, trzymając ją lużno w jednej ręce. Potem dzieci rzucają chustki wysoko chwytając drugą ręką. N. podpowiada, żeby dzieci wyobraziły sobie przy tym, że chustka jest małym kotkiem, który przeskakuje z dłoni na dłoń. Następnie N. włącza muzykę (łagodną), a dzieci starają się przerzucać chusty w rytm muzyki. N. mówi, że chusta jest coraz bardziej zmęczona, aby przerzucały ją wolniej, a potem pozwoliły zasnąć w jednej dłoni.

20 Pióra na wietrze.

Dzieci siadają w kole wokół rozłożonego prześcieradła i chwytają je mocno obiema rękami. N. mówi: „ Wyobraźcie sobie, że prześcieradło jest wiatrem. Gdy wszyscy będziemy jednocześnie opuszczać i podnosić prześcieradło, poczujecie ten wiatr. Dobrze byłoby, gdybyśmy wszyscy policzyli do trzech  i razem podnieśli prześcieradło i je opuścili.

Przyniosłam wam małe piórko, którym wiatr może się bawić. Położę je po środku prześcieradła. Spróbujcie bardzo delikatnie podrzucić piórko prześcieradłem i złapać je gdy będzie opadać. Można także podrzucać balon.

 

ĆWICZENIA RELAKSACYJNE

1.      Krople deszczu.

Dzieci stoją w długim rzędzie i kładą ręce na ramionach dziecka stojącego przed nimi. Robią z tego długiego rzędu koło, trzymając ręce ciągle na ramionach chodzą potem bardzo cicho na paluszkach. N. mówi:

• Wyobraźcie sobie, że zaczyna padać drobny, łagodny deszcz. Niech wasze ręce staną się teraz małymi kropelkami deszczu. Uderzajcie delikatnie czubkami palców w ramiona dziecka, które znajduje się przed wami.
• Teraz zaczyna padać mocniej, a krople deszczu stają się większe i grubsze.
• Wyobraźcie sobie pada jeszcze mocniej, uderzajcie więc ostrożnie całymi dłońmi.
• Teraz deszcz jest słabszy, uderzajcie znowu palcami.
• A teraz deszcz przestaje padać.
• Wyciągnijcie ręce nad głową i wyobraźcie sobie, że machacie nimi do słońca, które wyjrzało spoza chmur.

 

 

2.      Myszka.  

W puszystej kurteczce chodziła raz myszka po gładkiej półeczce

• powolne głaskanie pleców

Znalazła ser żółty, ząbkami go zjadła

• powolne ściskanie  palcami 

strzepnęła okruszki, w kąciku usiadła,

• szybkie klepanie 

okruszki zebrała, ząbkami je zjadła

• powolne ściskanie 

po gładkiej półeczce chodziła w kurteczce.

• głaskanie .